Juryrapport Mussen en Zwanen 3: Eten en dansen

Auteur: Haye van der Heyden
Regie: Ron Strijaards

Stukkeuze
Toneelgroep venster heeft met ‘Eten en dansen’ van Haye van der Heyden een leuk stuk gekozen als jubileum voorstelling van Patty de Braal. De jury feliciteert Patty en Venster met dit 25-jarig jubileum.
Het stuk is luchtig en met de spelers van venster kunnen de rollen mooi worden ingevuld.
Alle spelers krijgen in de diverse rollen die het stuk telt de mogelijkheid om hun spelkwaliteiten te laten zien.
Wij zijn ons bewust dat we als jury regelmatig kritisch zijn over de stukken van Haye van der Heyden. Deze tekst van van der Heyden is echter wel komisch, spitsvondig en snel. Een tekst waar je je als gezelschap echt lekker in kan vast bijten. En dat heeft Toneelgroep Venster dan ook goed gedaan!

Vormgeving
De vormgeving is simpel maar uiterst effectief. Met minimale middelen werden diverse locaties gesuggereerd en de ballonnen rondom het speelvlak waren een mooie afkadering van het geheel. Dat de ballonnen vlak voor de pauze naar het midden werden verplaatst was een mooie vondst.
De kleding en de kleurstelling hiervan waren mooi verzorgd en goed doordacht.
Ook het lichtplan was gedetailleerd uitgewerkt en gaf de voorstelling een meerwaarde.
Klein punt van kritiek was het gebruik van de muziek. Deze stond beide avonden erg hard en schel. De bijna ‘flits’ momenten van muziek haalde het publiek eerder uit de sfeer van de voorstelling dan dat deze dienstbaar waren aan het verhaal.

Regie
Ron Strijaards heeft een krachtige regie gevoerd, zowel op spelregie als met het gehele regieconcept dat hij heeft neergezet.  Strijaards heeft zijn spelers heel ver gebracht in hun spel. Hij laat zijn spelers goed schakelen tussen vertel scènes, doorleefde scènes en de luchtige en komische zelfkritieken die door de voorstelling heen geweven zitten. Iets wat lang niet altijd makkelijk is en niet voor iedere speler is weggelegd.
Ook de mis en scène van de voorstelling is sterk en geeft een fijne dynamiek aan de voorstelling. Mussen en Zwanen 3 verveelt geen moment, een compliment voor de regisseur.

Spel algemeen
De spelers van Venster vormen een mooi geheel op het podium. Ze spelen goed samen en maken goed contact met elkaar en met het publiek. Prijzenswaardig is dat alle vier de spelers goed kunnen schakelen tussen speler, personage en vertellers. Hier is een grote concentratie voor nodig, deze was duidelijk aanwezig.
De spelers wisten alle handelingen met een natuurlijk gemak neer te zetten, alsof het hen geen enkele moeite kostte, zonder dat het nonchalant werd. Knap werk!

Spel individueel
Yvonne van Schendel als Minnie
De rol van Minnie heeft heel veel in zich om te spelen. Dit doet van Schendel dan ook vol passie en energie. Ze toont genuanceerd spel en weet regelmatig de komische toon goed te raken. Haar scènes waarin ze doorleefd spel moet laten zien doen soms wat grotesk aan. Hierin zou van Schendel nog kunnen groeien als speler.
Haar samenspel met John Roos is gedurfd. De zoenscène werd levensecht gespeeld, iets waar de jury bewondering voor heeft. Naar het einde toe zou van Schendel de rol van Minnie misschien iets meer diepgang kunnen geven. Nu kwam het gekwetste meisje niet altijd even geloofwaardig over. Dit ligt overigens niet alleen aan het spel van Van Schendel maar ook aan de tekst van Van der Heyden.

Michel van Hooijdonk als Vogel
Van Hooijdonk speelt vol passie en energie. Het feit dat hij eigenlijk wat aan de oude kant is voor de rol van vogel speelt hij grotendeels weg. Vooral in de rollen die hij ‘even’ tussendoor speelt is van Hooijdonk zeer overtuigend. Zo speelde hij de rol van ‘vriendin Joyce Cohen’ zeer overtuigend en komisch en ook als taxichauffeur wist hij te overtuigen.
Van Hooijdonk wil in zijn enthousiasme soms wat groots en ongenuanceerd worden. De onzekere jongen die hij als ‘Vogel’ moet neerzetten toont hierdoor niet zo onzeker en wordt wat ‘gespeeld’. Terwijl deze rol juist de serieuze kant van het stuk moet tonen. Neemt niet weg dat van Hooijdonk laat zien dat hij kan schakelen en veel kleuren op zijn palet heeft die hij kan laten zien.

Patty de Braal als Mary
De Braal speelt een mooie rol die haar op het lijf geschreven is. Ze is geloofwaardig als verlaten vrouw die op Lexa op zoek gaat naar de vervanging van haar man.
Ze durft in dit snelle stuk rust te nemen en weet de diepere laag van het personage te tonen. In de rust houdt ze spanning vast waardoor ze nooit saai of langdradig wordt. De Braal laat zien dat ze een goed gevoel voor timing heeft en vormt met John Roos een prachtig en geloofwaardig duo.
Patty de Braal kan trots zijn op deze rol in haar jubileumvoorstelling!

John Roos als Robert
John Roos speelt een mooie rol als Robert. Hij speelt overtuigend het personage dat slachtoffer is van zijn eigen midlifecrisis. Hij speelt beheerst en genuanceerd. Hij geeft zijn tegenspelers ruimte en weet goed het hen samen te spelen.
Hij speelt zijn rol vol lichtheid maar de rauwe ondertoon komt regelmatig aan de oppervlakte. Fijn om deze diepgang te zien in een tekst zoals deze.
Ook Roos laat zien dat hij goed kan schakelen en is in contact met publiek erg overtuigend.

Algemene indruk
Venster heeft met deze voorstelling een mooie, scherpe en soms ontroerende voorstelling neergezet. Venster laat zien dat 4 sterke acteurs, een doordachte regie en een mooie tekst de sleutels zijn tot een goede voorstelling.